26 Haziran 2025 · 2 minutes
Konuşmak, sadece kelimeleri sıralamak değil; düşünceyi, duyguyu ve kimliği ortaya koymaktır. Ancak bazı çocuklar için bu ifade süreci sessizlikle, kekemelikle ya da yanlış anlaşılmayla şekillenebilir. Çalışanların çocuklarına özel olarak sunulan Dil ve Konuşma Danışmanlığı, bu sessizliğe uzmanlıkla yaklaşmayı ve her çocuğun kendi sesiyle dünyaya katılmasını hedefler.
Kekemelik yaşayan çocuklar
Artikülasyon ve telaffuz bozuklukları olan çocuklar
Gecikmiş dil gelişimi gösteren bireyler
Sosyal iletişimde zorlanan çocuklar
Uzman dil ve konuşma terapistleri tarafından yürütülen bu danışmanlık, sadece çocuğun konuşma becerilerini değil, özgüvenini ve sosyal uyumunu da destekler.
Detaylı dil-konuşma değerlendirmesi
Aile ile ilk görüşme ve gelişim öyküsü analizi
Bireysel terapi planı oluşturma
Oyun temelli dil gelişimi çalışmaları
Artikülasyon ve akıcılık terapileri
Ebeveyn bilgilendirmesi ve ev içi destek önerileri
Dil, yalnızca dış dünyayla değil, aynı zamanda iç dünyayla kurulan bir köprüdür. Bu köprünün sağlam olması, çocuğun duygularını ifade etmesinden akademik başarısına kadar pek çok alanda belirleyicidir.
Bir çocuğun konuşma güçlüğü yaşaması, çoğu zaman ailede fark edilmesi güç bir stres yaratır. “Diğer çocuklar gibi konuşmuyor” düşüncesiyle başlayan bu süreç; suçluluk, endişe ve çaresizlik gibi duygularla devam edebilir.
Dil ve konuşma danışmanlığı, yalnızca çocuğun değil, ebeveynin de duygusal yükünü azaltır. Ebeveynin çocuğuna nasıl destek olacağını bilmesi, hem güven duygusunu artırır hem de aile içi ilişkiyi güçlendirir.
Çocuğu dil ve konuşma güçlüğü yaşayan bir ebeveynin işteki performansı, fark edilmeyen bir yük altında kalabilir. Sürekli “Ben yokken konuşursa ne yapar?”, “Okulda anlaşılabiliyor mu?” gibi düşünceler çalışanı duygusal olarak tüketebilir.
Bu hizmet;
Çalışanın iç huzurunu artırır
Ebeveynin işe odaklanmasını kolaylaştırır
Devamsızlık ve dikkat dağınıklığı gibi durumları azaltır
Kurumun aile dostu bir yapıya sahip olduğunu gösterir
Bir çocuğun gelişim yolculuğuna yapılan küçük bir katkı, tüm bir ailenin psikolojik refahını etkileyebilir.
Zeynep 4 yaşında. Annesi onu kelimeleri eksik söylediği ve bazen hiç konuşmadığı için endişeyle getirdi. İlk görüşmede Zeynep, sessizce duvar kenarında oturmayı tercih etti. Terapist eşliğinde başlayan oyun temelli çalışmalarla birkaç hafta içinde sözcük sayısı arttı. En önemlisi, annesinin "Zeynep artık bana hikâyeler anlatıyor" dediği andı. Bu yalnızca bir gelişim değil, bir bağın yeniden kurulmasıydı.
Zeynep’in annesi bu süreçte yalnızca kızının iletişimini değil, kendi iç huzurunu da yeniden kazandı. Ekip arkadaşlarına artık daha çok gülümsüyor, çocuğunun başarılarını paylaşırken enerjisi fark edilir derecede artıyordu. Daha önce yaşadığı depresif belirtiler yavaş yavaş yerini umut ve canlılığa bıraktı. Bu dönüşüm, sadece bir çocuğun değil, bir çalışanın ve dolaylı olarak bir kurumun da dönüşümüdür.
Konuşma, bir çocuğun kendini var etme biçimidir. Bu sesi duyurabilmek için atılan her adım, sadece çocuğun değil; ailenin, kurumun ve toplumun gelişimine katkıdır. Sessiz kalan çocukların elinden tutmak, geleceğe sözcüklerle uzanmak demektir.
